Έγινε προσπάθεια η νέα μορφή του κτηρίου να αναφέρεται στα στοιχεία του αρχικού σχεδιασμού του, αλλά τα γενικότερα χαρακτηριστικά των βιομηχανικών κτηρίων εκείνης της εποχής. Η θέση του κτηρίου πάνω σε έναν από τους βασικούς και αναπτυσσόμενους οδικούς άξονες προς το κέντρο της Αθήνας, αλλά σε σημαντική υποχώρηση από τον δρόμο, οδήγησε στην δημιουργία ενός γεωμετρικά απλού και ήρεμου εξωτερικού περιβλήματος, που τονίζει και ενοποιεί τη σχέση πλήρους και κενού σε οριζόντιες ζώνες που διατρέχουν τον κτηριακό όγκο. Με τον τρόπο αυτό, η γωνία του κτηρίου που προβάλλει, τονίζει τη συνέχεια του κτηριακού όγκου προς το βάθος του οικοπέδου, που αποτελεί την κυρίαρχη διάστασή του.

Η κατασκευή μίας πέργκολας μεγάλων διαστάσεων, στον περιβάλλοντα χώρο, πηγάζει από τη νέα προτεινόμενη λειτουργία, και συγχρόνως λειτουργεί ως ένα σύγχρονο δομικό στοιχείο, που γίνεται άμεσα αντιληπτό από τους διερχομένους της Οδού Πειραιώς.  Με τον τρόπο αυτό αποδεικνύεται η προτεινόμενη πορεία προς το εσωτερικό του οικοπέδου και τον πυρήνα κατακόρυφης κυκλοφορίας.

Οι νέες κατασκεύες θα κάνουν χρήση σύγχρονων υλικών και τελικών επιφανειών. Στην διαδρομή από το όριο του οικοπέδου μέχρι τον ανελκυστήρα και το κλιμακοστάσιο θα γίνει χρήση του ίδιου υλικού που θα χρησιμοποιηθεί ως πλαγιοκάλυψη του νέου όγκου του ανελκυστήρα.