Αντικείμενο  της  μελέτης είναι  η  αποκατάσταση παραδοσιακής κατοικίας στη θέση «Καυκά» του οικισμού Εμπορειού Νισύρου και μετατροπή της σε τουριστική επιπλωμένη κατοικία. Το υπό μελέτη κτίσμα βρίσκεται σε απόσταση 9,0 km νοτιοανατολικά, (οδικώς) από τον οικισμό Μανδρακίου, εντός του οικισμού Εμπορειού. Πρόκειται για χαρακτηριστικό δίπατο, στενομέτωπο σπίτι το οποίο είναι σήμερα σε ερειπιώδη κατάσταση, κυρίως λόγω της κατεστραμμένης στέγασης. Το σύνολο του οικοπέδου καλύπτεται από το κτίσμα που διαμορφώνεται σε δύο στάθμες, με ξεχωριστές προσβάσεις προς τους υπόγειους βοηθητικούς χώρους. Η γενική κατάσταση διατήρησής του κτιρίου είναι μέτρια, με εξαίρεση τον κατώτερο χώρο σπηλαδιού που έχει  έντονα προβλήματα στατικής επάρκειας. Η αποκατάσταση των  μορφολογικών στοιχείων του κτιρίου, με την παράλληλη στατική ενίσχυση του συνόλου της κατασκευής, με τις κατάλληλες ήπιες μεθόδους, θα οδηγήσουν στην επανάχρηση της κατοικίας και  την ανάδειξη του παραδοσιακού χαρακτήρα της. Οι τοίχοι είναι κατασκευασμένοι από λιθοδομή πάχους 50-55εκ. με χρήση τοπικών λίθων και ισχυρού ασβεστοκονιάματος. Το επίχρισμα των εσωτερικών επιφανειών των τοίχων έχει καταστραφεί και σώζονται μόνο λείψανα αυτού γύρω από τα ανοίγματα. Στις εξωτερικές όψεις του κτιρίου διακρίνονται λείψανα επιχρίσματος  μόνο στην περίμετρο της στέψης του κτιρίου,  και στις περιοχές που ήταν περισσότερο εκτεθειμένες σε υγρασία όπως η εξωτερική υδρορροή κατά τα παραδοσιακά για τον νοικισμό πρότυπα.

Η επέμβαση περιλαμβάνει την στατική, οικοδομική και αισθητική αποκατάσταση του κτιρίου, με τις απαραίτητες εργασίες στερέωσης, όπου αυτό είναι απαραίτητο. Η λειτουργία του χώρου, σύμφωνα με τη νέα χρήση, γίνεται προσπάθεια να μην αποκλίνει από τον παραδοσιακό χαρακτήρα της οικίας. Έτσι ο χώρος εισόδου, συντηρείται και  αναδεικνύεται με την κατασκευή νέου βοτσαλωτού δαπέδου με την παραδοσιακή τεχνική. Ο κεντρικός χώρος της οικίας διατηρείται και συντηρείται με την αποκατάσταση του κεντρικού τόξου, την ανακατασκευή του δώματος με την παραδοσιακή τεχνική και την κατασκευή νέου ξύλινου δαπέδου στην θέση του κατεστραμμένου. Διατηρείται η χρήση του ως χώρος διημέρευσης, διατηρούνται και αναδεικνύονται τα εσωτερικά διακοσμητικά στοιχεία και προτείνεται λιτή, λειτουργική επίπλωση σε αρμονία με τις παραδοσιακές μορφές. Στην κατώτερη στάθμη, ο βοηθητικός χώρος του ανατολικού σπηλαδιού, διατηρείται, αποκαθίσταται και χρησιμοποιείται ως χώρος υγιεινής. Το δυτικό, μεγαλύτερο σπηλάδι, αναστηλώνεται σύμφωνα με τα σχέδια και τα στοιχεία τεκμηρίωσης του που περιλαμβάνονται στην αποτύπωση της υπάρχουσας κατάστασης.